14 Augustus 2025

Mamma en die grassnyer

Een van die eerste dinge wat ons in Nieu-Seeland opgeval het, is die feit dat jy selde of ooit 'n man sien grassny. Hier vat die tannies voor. Gewapen met oorproppe en waterstewels stoei die moeders moedig voort terwyl die manne wie weet waarmee besig is.

Stoere Afrikaners, het ons aanvanklik neus opgetrek vir dié volksvreemde onding. Die man sny die gras en basta! Maar, soos die tyd aangestap het en my liefste man se werkslading groter geword het, het ek stil-stil begin wonder of ek nie tóg maar by die grassny-tannies moet aansluit nie. Hoe moeilik kan dit mos nou wees?  

En so, een sonnige somers-oggend, met Pappa by die werk en die kinders by die skool, sleep ek huiwerig ons groot ou petrol-grassnyer nader. Want wat sal dan nou 'n lekkerder verrassing wees vir Pappa as 'n kort-gesnyde grasperk...? Die verrassingselement was egter ook die grootste swakplek in my plan, want tot en met daardie oomblik het ek nog nooit in my lewe my hand aan 'n grassnyer gewaag nie. Tussen die piepklein instruksie-plakkertjie op die handvatsel en my gesonde verstand moes ek genoeg vaardigheid bymekaarskraap om alleen die spreekwoordelike wa deur die drif trek.

Die vaal-verweerde plakkertjie se instruksies was eenvoudig genoeg: Draai die klep oop. Pomp die swart knoppie drie keer. Trek die slinger dat jy bars. En in daardie volgorde. Maklik! Half-hurkend agter die heining, sodat die buurman nie my poging moet aanskou nie, val ek toe met gefokusde oorgawe weg. Draai die klep oop. Check. Pomp die swart knoppie drie keer. Check. Trek die slinger dat jy bars... Niks. Trek die slinger weer. Nogsteeds niks. Og. 

Wat die plakkertjie nagelaat het om akkuraat oor te dra, is die feit dat jy jou bene stewig weerskante van die agterwiel moet plant, die grassnyer se handvatsel met 'n doodsgreep in jou linkerhand moet vasvat, en dan met jou regterhand die toutjie moet pluk of jou lewe daarvan afhang. Dís beter. In 'n brullende stofwolk, met 'n glimlag wat bars van trots, sny ek toe vir Pappa die verrassing van die jaar los. Sónder oorproppe en waterstewels, want ek's 'n boerkind van Afrika. 

Noem my sommer die grassny-tannie!



Geen opmerkings nie:

Plaas 'n opmerking